ใครอยู่ย่านหนองหอย แถวนั่นจะมี บะหมี่อร่อยอยู่ 2 ที่
ได้แก่
ลำปางเลิศรส และ ลูกชิ้นปลาราชวงศ์ (อย่างว่าละครับ คนไทย เราชอบชิม
ชอบทานอยู่แล้ว สมกับคำว่า "ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว"
อยากกินก็ได้กินไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน)
ทั้งสองร้าน ลูกจ้างเกือบทั้งร้านเป็นชาวต่างชาติหมด เวลาจะสั่งก็ต้องสั่งช้า ๆ ชัด ๆ
พนักงานเหล่านี้ ทำงานได้ทุกตำแหน่ง จากเก็บ ไปเสริฟ จนถึงปรุง ถึง ทำ
แต่ทุกคนเริ่มงานตำแหน่งเดียวกันหมดเลย คือ เสริฟกับล้างจาน
คนเหล่านี้ จากบ้านจากเมืองมาแบบเลือดตาแทบกระเด็น หนีสงคราม หนีทหาร ลักลอบเข้าเมือง
ทุกคนมีวัตถุประสงค์เหมือนกันคือ
อยู่รอด และ เจริญเติบโต
ถ้าเขาต้องการเพียง "อยู่รอด" เขาก็จะล้างจาน และ เสริฟ ไปตลอดอายุขัย
แต่เขา ต้องการ "เจริญเติบโต" ด้วย และ ต้องการมากด้วย เป็นเป้าหมายสูงสุด
ดังนั่น
ทุก
เวลาที่เขาทำงาน เขาจะดูเจ้านายที่กำลังทำงานสูงสุดของร้าน คือ ทำ คือ ปรุง
บะหมี่บ้าง ก๋วยเตี๋ยวบ้าง ข้าวหมูแดง บ้าง หมูกรอบ บ้าง ดูอย่างตั้งใจ
ดูอย่างเก็บรายละเอียด
จนจำได้ทุกขั้นตอน อย่างแม่นยำ แล้ว
รอ รอ รอ ......โอกาส
โอกาส แบบว่า
บ่ายแก่ ๆ วันหนึ่ง ไม่มีลูกค้าในร้านขณะนั่น
แล้วก็ ......ลูกค้าเข้าร้าน 1 คน
เจ้านาย นั่งดูทีวีรายการโปรด โอกาสมาแล้ว
เขารีบรับรายการ ........ บะหมีแห้ง (ในใจคิด สบายมาก)
เขาเดินเข้าประจำที่..ที่เจ้านาย ยืนทำบะหมี่
ส่งสายตากับเจ้านาย บอกเป็นนัย ๆ ว่า ขอผมทำนะ ผมทำได้ สบายมาก
และไม่รอให้เจ้านายตอบ ก็คว้าอุปกรณ์ ลงมือทำกันเลย
"โอกาส" แรกมาถึงแล้ว เขารีบหยิบฉวย และทำได้ดี ได้โอกาส "เจริญเติบโต" แล้ว
เขาได้รับความไว้วางใจ ทำบะหมี่ ได้ ทำ ข้าวหมูแดงได้ และ รายการอื่น ๆ ในร้าน
และก็ได้โอกาส ทำเส้นบะหมี่เป็น ย่างหมูแดงเป็น
ทำทุกอย่างแทนเจ้าของร้านได้
ในใจเขาพองโต ประสบความสำเร็จแล้วเรา รอเก็บเงินอีกก้อนหนึ่ง แล้ว ....
ฉันจะกลับบ้าน เปิดร้านบะหมี่ หมูแดง ของฉันเอง
เป็นเจ้าของกิจการ
สร้างครอบครัว สร้างฐานะ
ขอบคุณ เจ้านาย ขอบคุณประเทศไทย ที่ให้โอกาสฉัน ให้ฉันได้อยู่รอด และ เจริญเติบโต
ใช่ว่า ชาวต่างชาติเหล่านี้
จะมาด้วยหัวใจ "อยู่รอด" และ "เจริญเติบโต" กันทุกคน
บางคน ก็ขอแค่ "อยู่รอด" ไปวัน ๆ
เขาก็ได้สิ่งที่เขาต้องการ
พอถึงเวลาจะกลับบ้านเกิด ก็ไปทำเพียงแค่ "อยู่รอด" ที่นั่นต่อ
โอกาส ผ่านไปยังทุก ๆ คน บางคนฝึกฝน ๆ ๆ จนพร้อมที่จะ "คว้า" "โอกาส"
เพราะมันอาจเป็นโอกาสเดียวในชีวิต เลย ก็ว่าได้
สำหรับเขา แผนที่ชีวิตต้องสร้างเอง ไขว้ขว้าเอง
สำหรับตัวนักศึกษาละ เปรียบเทียบกับชาวต่างชาติดูซิ ใครได้เปรียบใคร
ท่านเรียนแค่ รอดไปวัน ๆ หรือ มีเป้าหมายที่ชัดเจน มุ่งมั่น
ชีวิตในมีแผนที่การเติบโต ชัดเจนกว่ากัน
ใครโชคดีกว่าใคร
แล้ว ทำไม .......
ในตัวของคนทุกคน ต่างก็มีความสามารถกันทั้งนั้น แต่มันอยู่ที่ว่าเราจะกล้าแสดงมันออกมาหรือไม่ เรากล้าที่จะลองคิด ลองทำ ดูหรือเปล่า คนที่เค้าประสบความสำเร็จในชีวิต เค้าก็ต้องฝ่าฟันกับอุปสรรค์มามากมายทั้งนั้น ถ้าเปรียบตัวหนูกับชาวต่างชาติ ณ ตอนนี้หนูว่าหนูเรียนเพื่อสอบ แต่ก็มีความรู้บางส่วนที่หนูนำไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้หลายเรื่อง ในอนาคตหนูจะพยายามให้มากว่านี้ค่ะ
ตอบลบอุปสรรค ก็เหมือน แรงเสียดทานที่ทำให้รถ วิ่งบนถนนได้กระมัง
ลบหนูมีความใฝ่ฝันอยากจะเป็น CPA แล้วตอนนี้หนู่พยายามจะเก็บเกี่ยวรายวิชาบัญชีนี้ให้ละเอียดที่สุดเพราะทางบ้านของหนูลำบากสงสารพ่อแม่ค่ะซึ่งตอนนี้หนูต้องขยัน 3 เท่าเพราะหนูลงเรียนไม่เหมือนคนอื่นเขาหนูเป็นเด็กเทียบโอนซึ่งแต่ละคนโอนได้ไม่เหมือนกันเหลืออีก 1 summer แล้วก็ 1 เทอมหนูก็จะสำเร็จการศีกษาแล้วค่ะ
ลบความฝันเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องยิ่งใหญ่ต่าง ๆ และความขยันไม่เคยทำร้ายใคร
ลบคนเราทุกคนนั้นเลือกเกิดไม่ได้ๆๆแต่เลือกที่จะเป็นคนดี ขยันขันแข็งในหน้าที่การงานรวมทั้งการเรียนได้ ถึงแม้ชีวิตของเรานั้นจะมีอุปสรรค์หรือปัญหามากเพียงใด เราก็ต้องฝ่าฟันไปให้ได้ ไปให้ถึงจุดหมายที่เราวางไว้ เชื่อว่าบางคนนั้นมีโอกาศและการศึกษาที่ดีกว่าชาวต่างชาติบางคน แต่เรานั้นไม่ได้ใช้สิ่งเหล่านี้ให้เป็นประโยชน์ กลับขี้เกียจหรือไม่ใส่ใจ ไม่พยายามที่จะค้นคว้า ศึกษาหาความรู้ บางคนพ่อแม่เป็นคนปูทาง หาหน้าที่การงาน การเรียน และสร้างฐานะ เรากลับปล่อยให้เวลาผ่านเลยไป ไม่ค้นคว้าเอาสิ่งดีดีไว้ แต่กับชาวต่างชาตินั้น เขาพยายามศึกษาหาความรู้ ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา และเขาก็จะสร้างฐานะให้ดีขึ้นเรื่อยๆๆเพราะเขาไม่ขี้เกียจ ดังนั้น เราต้องหมั่นศึกษาหาความรู้ ทำงานด้วยตนเอง เพราะ ภายหน้าชาวต่างชาติอาจมีหน้าที่การงานที่ดี เขาไม่เกี่ยงงานหรือฐานะที่ดี เราต้องไม่ขี้เกียจ ขยันขันแข็ง
ตอบลบไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ ค้างแต่ ลงมือทำ ให้เกิดผลแล้วละ
ลบ